Paszkowski Wacław Julian (1881–1950), inżynier technolog, profesor Politechniki Warszawskiej, minister komunikacji. Ur. 14 III w Warszawie, był synem Macieja, inżyniera technologa, dyrektora kolei nadwiślańskiej, potem moskiewsko-brzeskiej, i Marii z Groerów, bratankiem Wiktora (zob.). Uczęszczał początkowo do V Rządowego Gimnazjum Klasycznego w Warszawie, a ukończył gimnazjum w Kałudze, dokąd ojciec był zmuszony się przenieść w r. 1892. W l. 1899–1904 P. studiował na wydziale mechanicznym Instytutu Technologicznego w Petersburgu i uzyskał stopień inżyniera technologa. Od jesieni 1904 do pocz. 1906 r. pracował jako projektant konstrukcji żelaznych i dźwigów w fabryce Tow. Akcyjnego «Wł. Gostyński i S-ka» w Warszawie. Zaprojektował m. in. żelazne konstrukcje wież kościoła Zbawiciela w Warszawie. Następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych; pracował tu m. in. w Tow. Kolei Żelaznej «Illinois Central» oraz w Tow. Kolei Żelaznej «Chicago, Milwaukee and St. Paul», projektując żelbetowe mosty kolejowe oraz nadzorując ich realizację. Po powrocie do kraju w poł. 1908 r. wstąpił do biura budowy nowego mostu w Warszawie (obecnie most Poniatowskiego), gdzie wykonał projekt żelbetowej konstrukcji wiaduktu w Alei 3 Maja, a następnie do r. 1913 stał na czele nadzoru technicznego przy tej budowie. Od r. 1911 prowadził w redakcji „Przeglądu Technicznego” dział «Żelazo-Beton». W r. 1914 otworzył własne biuro projektowe, prowadzące również porady techniczne w zakresie stosowania żelbetu, czynne do wybuchu pierwszej wojny światowej.