Książka przeznaczona zarówno dla miłośników i kolekcjonerów ceramiki artystycznej, jak i dla amatorów czekających na przejrzysty podręcznik, który umożliwiłby im podjęcie prób własnej twórczości. Wykład autora uzupełnia obszerny materiał ilustracyjny, poglądowo objaśniający opisywane techniki.

Maria Ignacja Antonina Starzewska z domu Łubieńska, (ur. 4 sierpnia 1907 w Zassowie, zm. 28 grudnia 2004 we Wrocławiu) – polska historyk sztuki, w latach 1963–1969 dyrektor Muzeum Śląskiego we Wrocławiu, badaczka sztuki śląskiej. Była dzieckiem Tadeusza i Marii Łubieńskich, siostrą Alfreda, Konstantego i Henryka Ignacego. W 1925 roku ukończyła gimnazjum humanistyczne sióstr Sacré Coeur w Zbylitowskiej Górze, przez następne dwa lata uczyła w szkole, od 1927 roku studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tytuł magistra uzyskała cztery lata później na podstawie pracy Stan badań nad architekturą rokokową w Polsce. W 1933 wyszła za prawnika, urzędnika Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Michała Starzewskiego i zamieszkała w Warszawie. Czas okupacji spędziła w majątku Starzewskich w podkrakowskich Branicach. W latach 1945–1946 cała rodzina przeniosła się do Wrocławia, w 1947 roku Maria Starzewska rozpoczęła pracę jako asystentka w organizowanym Muzeum Państwowym, kierowanym przez Jerzego Güttlera.