Liczne sztuki tego pisarza, kroniki, komedie i tragedie, są uważane za jedne z najlepszych dzieł w swoich gatunkach i arcydzieła angielskiej literatury. Większość z nich została wystawiona w Globe Theatre, wybudowanym w 1599 roku, a który spłonął w 1613 roku podczas inscenizowania Henryka VIII. Pisarz występował też jako aktor; jego grupa nosiła nazwę Lord Chamberlain’s Men, na cześć ich mecenasa. Po objęciu patronatu nad nią przez króla Jakuba I zmieniła nazwę na King’s Men. Jeśli chodzi o sztuki historyczne, Szekspir korzystał z dwóch podstawowych źródeł. Dla dzieł związanych z Rzymem i Grecją są to utwory Plutarcha (w tłumaczeniu Thomasa Northa) zaś te, które są związane z historią Brytanii, bazę czerpią z kronik Raphaela Holinsheda. Można je także podzielić na te wydane wcześniej (pierwsza tetralogia) i te powstałe w późniejszym okresie (druga tetralogia). Eksperci dokonują następującego podziału wszystkich jego utworów: wczesne komedie i kroniki (np. Sen nocy letniej; ok. 1590–1596) utwory z okresu pośredniego (wtedy powstały najbardziej znane sztuki, jak: Otello, Romeo i Julia, Makbet, Hamlet czy Król Lear, a także sztuki problemowe, do których zaliczyć możemy Miarkę za miarkę; ok. 1595–1609) późne romanse (Burza, Opowieść zimowa; ok. 1610–1612) O ile wcześniejsze dzieła znacznie się od siebie różnią charakterem, o tyle te pisane później poruszają podobne tematy, takie jak zdrada, przyjaźń, morderstwo, władza i ambicje. Utwory powstałe jako ostatnie zawierają więcej elementów fantastycznych, błyskotliwych rozwiązań. Trzeba jednocześnie pamiętać, że nie jest możliwe dokonanie jednoznacznego podziału sztuk Szekspira, a wszelkie rozróżnienia są jedynie umowne. ! Uwagi: Brzegi stron zakurzone. Oprawa zarysowana i wytarta na krawędziach. Grzbiet minimalnie odkleja od całości książki.