Interesująca książka prezentująca zagadnienie szczęścia w nowatorski sposób. Autor konfrontuje filozoficzne rozważania na ten temat z wynikami najnowszych badań z zakresu psychologii, które w jakiś sposób obalają idee wielkich myślicieli. Myślałem, że autor nie podoła zadaniu, ale całkiem niźle sobie z nim poradził. Szkoda, że czasami zbyt psychologicznie odczytuje filozofów, przez co, moim zdaniem, trochę spłyca ich poglądy na szczęście i sposób osiągnięcia go. Nie podobało mi się też, że autor jako jedną z dróg do osiągnięcia szczęścia podaje prozac i stara się tę tezę za wszelką cenę uzasadnić - może dlatego, że sam brał lek o podobnym działaniu, do czego się przyznaje.