Powtarzanie, rozpoznawanie i nazywanie samogłosek jest ważnym aspektem nauki mowy i czytania. Obrazki motywujące dzieci do powtarzania pierwszych dźwięków językowych przedstawiają sytuacje, które można opisać nawet jednym dźwiękiem. Takiego materiału pokazującego znaczenia potrzebują także dzieci, które stawiają pierwsze kroki na drodze poznawania pisma. Tak w trakcie nauki czytania dzieci zdrowych, jak i w terapii dzieci z zaburzeniami komunikacji językowej, zapis literowy powinien być stosowany zgodnie ze swym przeznaczeniem, a więc musi odsyłać do jakiejś treści. Nawet pojedyncza samogłoska może nieść sens, dzięki któremu praca nad mową, wymową czy techniką czytania staje się jednocześnie pracą nad rozumieniem. „A” jest dźwiękiem, który może oznaczać zachwyt, przerażenie, cierpienie czy zrozumienie. Może też odnosić się do sytuacji badania gardła przez lekarza czy śpiewania dziecku do snu. Zestaw zawiera aż 5 ilustracji do każdej z samogłosek po to, by uniknąć trwałego przyporządkowania dźwięku mowy do określonego kontekstu (np. kojarzenia „U” wyłącznie z lecącym samolotem). Różnorodność sensów, odnoszących się do tego samego symbolu, uświadamia dziecku uniwersalność znaków językowych i zapoznaje ze zjawiskiem wieloznaczności. Usta postaci na obrazkach ułożone są tak, jakby osoby te wypowiadały odpowiednie samogłoski. Dzięki temu identyfikacja dźwięku staje się łatwiejsza, a dziecko uczy się odczytywania układu artykulacyjnego i kojarzenia go z właściwą głoską. Zestaw zawiera 30 ilustracji, kartoniki z pojedynczymi samogłoskami oraz podpisy zawierające po 2 i 3 znaki (AA oraz AAA itd.). Te ostatnie służą do nauki odczytywania sekwencji samogłosek. Zestaw został przygotowany tak, aby w terapii, a także w nauce mówienia i czytania dzieci zdrowych, mógł zostać wykorzystany do jak największej liczby ćwiczeń. Głównym jego przeznaczeniem jest stworzenie sytuacji do powtarzania, rozpoznawania i samodzielnego odczytywania samogłosek, ale może także zostać wykorzystany do treningu: intonacji (dla każdej z 5 ilustracji ta sama samogłoska może zabrzmieć inaczej), odczytywania i nazywania emocji, odczytywania i naśladowania układu artykulacyjnego, przyjmowania perspektywy drugiej osoby.