Bronisław Nikodem Rydzewski (ur. 15 września 1884 w Wilnie, zm. 16 września 1945 w Mądralinie) – polski geolog, wykładowca, nauczyciel, senator II Rzeczypospolitej III kadencji (1930-1935).

Urodził się jako syn Władysława i Jadwigi z domu Konoplańskiej. Ukończył gimnazjum filologiczne w Suwałkach w 1903. Rozpoczął studia na Wydziale Fizyczno-Matematycznym , przerwane podczas strajku szkolnego w 1905, kontynuowane na Szkole Politechnicznej we Lwowie od 1905 do 1905 i dokończone na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie od 1906 do 1911 w zakresie nauk przyrodniczych (geologii i paleontologii).

Tam w 1911 uzyskał tytuł naukowy doktora na podstawie pracy pt. „Flora węglowa warstw Brzeszczańskich”. Następnie wyjechał do Francji i studiował w École nationale supérieure des mines de Paris, Collège de France i na Sorbonie. Od 1913 do 1915 był asystentem w Katedrze Mineralogii i Geologii na Szkole Politechnicznej we Lwowie. Po wybuchu I wojny światowej pracował jako nauczyciel szkolny. Od 1915 pracował jako asystent w pracowni geologicznej Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, a od grudnia 1915 do 30 kwietnia 1918 był jej kierownikiem.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości od 1 lipca 1919 do 1920 był wykładowcą geologii w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Od kwietnia 1918 funkcjonował jako zastępca profesora geologii i petrografii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Politechniki Warszawskiej. W 1919 współtworzył Państwowy Instytut Geologiczny. Następnie przeniósł się do rodzinnego Wilna, gdzie od 1 lipca 1920 był profesorem nadzwyczajnym geologii i organizatorem Katedry Geologii na tamtejszym Uniwersytecie Stefana Batorego. Pełnił funkcje dziekana (1922/1923, 1929/1930) i prodziekana (1923/1924) Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego USB. W 1930 został profesorem zwyczajnym. W 1926 był nauczycielem geografii w Państwowym Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie.