Jadwiga Andegaweńska (również Królowa Jadwiga; ur. między 3 października 1373 a 18 lutego 1374 w Budzie, zm. 17 lipca 1399 w Krakowie) – król Polski, a potem królowa Polski, z dynastii Andegawenów, córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki, w 1384 koronowana na króla Polski, a następnie po koronacji w 1386 swego męża Władysława Jagiełły na króla Polski, została królową Polski, apostołka Litwy, święta Kościoła katolickiego oraz patronka Polski.

Pierwsze próby wyniesienia jej na ołtarze podjął w 1426 arcybiskup gnieźnieński Wojciech Jastrzębiec, ale rozpoczęty proces kanoniczny w wyniku wielu przeszkód natury politycznej nie zakończył się powodzeniem. Następnie z tą propozycją wystąpił w 1949 arcybiskup krakowski Adam Stefan Sapieha, który rozpoczął proces informacyjny na szczeblu diecezjalnym. Zebrany materiał w 1950 przesłano do Rzymu. Po zapoznaniu się z tą dokumentacją Stolica Apostolska nie wyraziła jednak zgody na rozpoczęcie formalnej procedury jej beatyfikacji. Następnie w 1974 arcybiskup krakowski Karol Wojtyła, późniejszy papież i święty, wydał orzeczenie o istnieniu publicznego kultu oddawanego „od niepamiętnych czasów”, co pozwoliło jego następcy, kard. Franciszkowi Macharskiemu w 1979 zwrócić się z prośbą do Stolicy Apostolskiej o zatwierdzenie tegoż kultu, do której dołączono obszerną dokumentację liczącą ponad 350 stron.

31 maja 1979, na dwa dni przed I pielgrzymką do Polski, św. Jan Paweł II, beatyfikował ją poprzez zatwierdzenie jej publicznego kultu w archidiecezji krakowskiej i 8 czerwca 1979 na zamknięcie synodu archidiecezji krakowskiej odprawił uroczystą mszę świętą ku jej czci.