Tom I- 1275s.

Tom II- 1278s.

Tom IV- 1580s.

Tom V- 2510s.

Zygmunt Łempicki (ur. 11 maja 1886 w Sanoku, zm. 21 czerwca 1943 w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Auschwitz) – profesor literatury niemieckiej, teoretyk literatury.Urodził się 11 maja 1886 w Sanoku[1]. W latach 1904–1908 studiował filologię germańską i klasyczną na Uniwersytecie Lwowskim[1], a także filozofię u Kazimierza Ajdukiewicza. Studia uzupełniał w Berlinie i Getyndze[1]. Pracował jako nauczyciel gimnazjalny we Lwowie. W 1916 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim[1], od 1 maja 1919 był profesorem nadzwyczajnym, a od 1 października 1920 profesorem zwyczajny, Uniwersytetu Warszawskiego[1], kierownikiem katedry literatury i języka niemieckiego. Należał m.in. do PAU, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego. 20 stycznia 1938 został wybrany członkiem rady głównej Towarzystwa Pracy Społeczno-Gospodarczej[2].

Publikował recenzje teatralne, muzyczne i literackie, a także artykuły dotyczące polityki i życia społecznego i gospodarczego na łamach m.in. "Pamiętnika Literackiego", "Ruchu Literackiego", "Kuriera Polskiego" i "Kuriera Warszawskiego". Redagował wydawanie encyklopedii młodzieżowej Świat i życie (pięć tomów, 1933–1936).

W 1937 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi na polu pracy naukowej[3].

Osadzony na Pawiaku, 28 kwietnia 1943 został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu[4].

Był żonaty z Marią Wandą z Rehmanów (ur. 1888, zm. 1967), córką geografa, profesora Uniwersytetu Lwowskiego Antoniego Rehmana.