Jesienią 1941 roku jasne stało się, że Spitfire V nie dorównuje Focke-Wulfowi 190. Rozwiązaniem problemu miało się stać jak najszybsze wprowadzenie do produkcji seryjnej Spitfire'ów z nowym silnikiem Merlin 61. Pierwszym wariantem z tym silnikiem miał być wysokościowy Spitfire VII z kabiną ciśnieniową. Spitfire VIII miał być wersją Mk VII przeznaczoną do działań na średniej wysokości, bez kabiny ciśnieniowej, ale z pozostałymi udoskonaleniami. Aby jednak wyprodukować te wersje trzeba było wprowadzić zmiany w oprzyrządowaniu. W pierwszych miesiącach 1942 roku niezbędne stało się jak najszybsze wprowadzenie Spitfire'a z Merlinem 61 do dywizjonów bojowych przy zastosowaniu absolutnego minimum zmian. W tym celu parę Mk VC wysłano do zakładów Rolls-Royce w Hucknall, gdzie - po wzmocnieniu podłużnic kadłuba, aby mogły unieść cięższy i mocniejszy silnik - zainstalowano na nich Merliny 61. Ta nowa kombinacja została nazwana Spitfire IX. Ministerstwo Produkcji Lotniczej złożyło zamówienie na wersję Mk IX (produkowane od podstaw oraz przerabiane z Mk V) dopóki nie będzie gotowy do produkcji wzmocniony płatowiec Mk VIII. Ostatecznie wyprodukowano ich o wiele więcej niż Mk VIII. I