Maksymilian Tytus Huber (ur. 4 stycznia 1872 w Krościenku nad Dunajcem, zm. 9 grudnia 1950 w Krakowie) – polski naukowiec, inżynier mechanik.

Szkołę średnią ukończył we Lwowie, następnie podjął studia na Wydziale Inżynierii Lwowskiej Szkoły Politechnicznej, ukończone w 1895. Jako wybitny inżynier został asystentem w Katedrze Budowy Dróg i Tuneli macierzystej uczelni. Odbył roczne studia uzupełniające na Uniwersytecie w Berlinie. Po powrocie obronił pracę doktorską z teorii sprężystości ciał stałych. Od 1908 był profesorem Politechniki Lwowskiej. W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim – bronił twierdzy Przemyśl. Po wojnie wrócił do pracy na Politechnice Lwowskiej. Był jej rektorem dwukrotnie: w roku akademickim 1914/15 i 1921/22. W 1928 opuścił Lwów i zamieszkał w Warszawie. Pracował jako kierownik Katedry Mechaniki Politechniki Warszawskiej. W roku 1933 został członkiem Tymczasowego Komitetu Doradczo-Naukowego.