Zamieszczone w niniejszym tomie rozprawy, poświęcone Platonowi i jego twórczości, są rezultatem prowadzonego przeze mnie seminarium w Zakładzie Filologii Klasycznej i Recepcji Kultury Antycznej na temat filozofii starożytnej, głównie zaś założyciela Akademii. Przedmiotem studiów nie są jednak jego ściśle filozoficzne poglądy, do czego tradycyjnie ograniczają się opracowania poświęcone Platonowi, ale uwaga autorów rozpraw koncentruje się przede wszystkim na formie literackiego przekazu intelektualnych treści i kulturalnej atmosfery, kształtującej się w Atenach w II poł. V wieku przed Chr., która znalazła swoje odzwierciedlenie w artystycznie opracowanych i kunsztownie skonstruowanych przy użyciu różnych środków literackich dialogach, które w coraz większym stopniu zajmują uwagę badaczy Platońskich utworów. Utrwala się bowiem przekonanie, że forma dialogów i ich treść są silnie ze sobą powiązane i prawidłowe zrozumienie całej głębi myśli Platona jest uwarunkowane poznaniem funkcji i rodzajów środków literackich, jakimi się on posługuje. Temu celowi służy właśnie obszerny artykuł pt. Starożytna teoria Platońskiego dialogu (będący częścią rozprawy doktorskiej na temat: Sceny rodzajowe w dialogach Platona. Protagoras, Poli-teia, Uczta. Fajdros), w którym autorka podjęła próbę ukazania genezy Platońskiego dialogu oraz przedstawiła opinie starożytnych pisarzy na jego temat.