W myśli starożytnych można wyróżnić dwa przeciwne poglądy w podejściu do sprawiedliwości wobec zwierząt. Zgodnie z pierwszym nie może być mowy o żadnej sprawiedliwości między ludźmi i zwierzętami. Pogląd ten prezentowali przede wszystkim Arystoteles i perypatetycy, Chryzyp i stoicy oraz Epikur i jego naśladowcy. Podstawę tej opinii stanowi ich przekonanie o całkowitej nierozumności zwierząt, które istnieją po to, żeby ludzie mogli je wykorzystywać bez jakichkolwiek moralnych zastrzeżeń.
Z kolei pogląd przeciwny, którego największymi orędownikami byli Plutarch i Porfiriusz, wyraża stanowisko, że człowiek winien postępować wobec zwierząt zgodnie z zasadami sprawiedliwości, ponieważ są one stworzeniami czującymi oraz rozumnymi, tyle że w stopniu znacznie mniejszym niż człowiek. Konsekwencją tego poglądu jest przekonanie o konieczności poszanowania prawa zwierząt do życia i niezabijanie ich, chyba że w obronie własnej, natomiast uznawanie, iż korzystanie z ich pomocy w pracy jest dopuszczalne, lecz pod warunkiem zapewniania im w zamian opieki i bezpieczeństwa.

Prezentowany tom zawiera przekłady dwóch najważniejszych tekstów ukazujących nam wegetarianizm w starożytności: Plutarcha "O jedzeniu mięsa" i Porfiriusza "O wstrzemięźliwości od jedzenia zwierząt".

Współwydawcą publikacji jest fundacja Instytut Nauki o Polityce.