Skulski Ryszard (1890–1951), nauczyciel, historyk literatury. Ur. 4 II w miasteczku Sołotwina w Galicji Wschodniej, był synem Rafała i Joanny z domu Mostyn. Do gimnazjum S. uczęszczał od r. 1900 najpierw w Złoczowie, a następnie w Brzeżanach, gdzie w r. 1908 złożył egzamin dojrzałości. W t. r. zapisał się na Wydz. Filozoficzny Uniw. Lwow. i do r. 1912 studiował polonistykę i filologię klasyczną. Dn. 15 V 1913 zdał egzamin nauczycielski, a 21 VII 1914 uzyskał na Uniw. Lwow. stopień doktora filozofii na podstawie rozprawy Owidiusz w polskim średniowieczu (nie druk.). W r. szk. 1912/13 odbył aplikanturę nauczycielską w lwowskim VI Gimnazjum pod kierunkiem Juliusza Kleinera (język polski) i Jana Oki (język łaciński), 4 IX 1913 został mianowany zastępcą nauczyciela w gimnazjum w Brzeżanach. Podczas pierwszej wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej; walczył najpierw jako szeregowiec, a później oficer na różnych frontach. W l. 1918–19 był internowany przez Ukraińców w Brzeżanach. W czasie wojny sowiecko-polskiej służył w WP do IV 1921, następnie przeszedł w stopniu porucznika do rezerwy 51. pp. Dn. 15 X 1919 został S. mianowany stałym nauczycielem w lwowskim III Gimnazjum im. Stefana Batorego, w którym uczył do r. 1939 (z przerwami w r. 1921, kiedy przez jakiś czas pracował w lwowskim VI Gimnazjum im. Stanisława Staszica, oraz od 1 I 1925 do 1 IX 1930, gdy był zatrudniony w lwowskim IV Gimnazjum im. Jana Długosza). Uczył też w tamtejszym szkolnictwie średnim prywatnym. Miał opinię wybitnego pedagoga («urodzony nauczyciel» – pisał o nim J. Kleiner). Równocześnie pracował przez pewien okres w Wydawnictwie Ossolineum, gdzie redagował głównie publikacje związane za szkołą, był też zastępcą przewodniczącego Podkomisji Ministerialnej do Oceny Książek i Podręczników Szkolnych oraz zastępcą przewodniczącego Sekcji Polonistycznej Tow. Nauczycieli Szkół Wyższych. W r. 1929 wszedł w skład komitetu redakcyjnego „Muzeum”: w tym też piśmie, w „Przeglądzie Humanistycznym” oraz w in. periodykach fachowych, ogłaszał artykuły z zakresu dydaktyki historii literatury polskiej. Dla «Wielkiej Biblioteki» sporządził komentowane wydanie „Satyr” Ignacego Krasickiego (W. 1929), a wraz z Henrykiem Gaertnerem i Stanisławem Łempickim opracował chwalony przez krytykę podręcznik Między dawnymi a nowymi laty. Czytania dla I klasy gimnazjów (Lw. 1937). W l. 1931–9 prowadził na Uniw. Lwow. zlecone wykłady i ćwiczenia z dydaktyki literatury polskiej. ! Uwagi: Okładka jest wytarta, zabrudzona . Brzegi stron są zakurzone. Strony widocznie pożółkłe.