Skorupa ziemska zbudowana jest ze skał, które składają się z mniejszych komponentów zwanych minerałami. Minerał to naturalny, jednorodny składnik skorupy ziemskiej, w którego skład wchodzi jeden, bądź więcej pierwiastków chemicznych. Niektóre minerały są bardzo cenione ze względu na rzadkość ich występowania, a także na nieprzeciętne właściwości fizyczne takie jak: twardość, przezroczystość, czy barwę. Minerały takie nazywane są kamieniami szlachetnymi. Należą do nich diament, beryl, szafir, szmaragd, czy rubin. Mniej cenne minerały nazywane są kamieniami półszlachetnymi. Są to np. agat, turkus, czy opal. Minerały mogą się ze sobą połączyć i wtedy tworzą skałę. Minerały, które mają duży udział w budowie skał, a zatem odgrywają również ważną rolę w budowie skorupy ziemskiej, nazywa się minerałami skałotwórczymi. Spośród kilkunastu tysięcy znanych minerałów tylko 250 zalicza, się do skałotwórczych. Najbardziej powszechne z nich to: kwarc, kalcyt, dolomit, minerały iłowe (uwodnione tlenki krzemu i glinu), skalenie (glinokrzemiany i krzemiany potasu, żelaza, magnezu), pirokseny i amfibole (krzemiany żelaza, magnezu i in.), oraz oliwin (krzemiany żelaza i magnezu).   Z gospodarczego punktu widzenia istotne są również minerały, które stanowią surowce do produkcji różnych wyrobów. Takie minerały nazywamy minerałami złożowymi. Ich nagromadzenie w większych ilościach na stosunkowo niewielkiej powierzchni nazywa się złożem mineralnym. Do podstawowych minerałów złożowych należą: rudy żelaza (piryt, limonit, magnetyt, hematyt), rudy aluminium (boksyty), rudy cynku i ołowiu (galena, blenda cynkowa), kruszce metali kolorowych, np. miedzi, czy kruszce metali szlachetnych, takich jak złoto, srebro, czy platyna. Zdecydowana większość minerałów ma budowę krystaliczną (ich cząsteczki są uporządkowane), do wyjątków należą minerały zwane ciałami bezpostaciowymi o bezładnej budowie wewnętrznej takie jak bursztyn. Skład chemiczny i cechy budowy krystalicznej decydują o właściwościach fizycznych danego minerału. Do określenia ich twardości stosuje się tzw. Skalę Mohsa. Jest to dziesięciostopniowa skala, w której o stopniu twardości danego minerału decyduje to, czy zarysował on minerał reprezentujący jeden ze stopni skali. Minerały reprezentatywne są uszeregowane według twardości na skali. Badanemu minerałowi nadaje się wartość twardości po sprawdzeniu który minerał ze skali został nim zarysowany. W skali twardości Mohsa najtwardszym minerałem jest diament, który daje się zarysować tylko innemu diamentowi. Na pierwszym miejscu w skali Mohsa znajduje się talk, który ma najmniejszą twardość. Można go bez trudu zarysować paznokciem. Minerały powstają w procesach krystalizacji ze stopów krzemianowych  magmy (np. kwarc, skalenie), z roztworów nasyconych (np. kalcyt) na skutek procesu wietrzenia chemicznego, czy na skutek przeobrażenia.   Minerały łączą się ze sobą w formy zwane skałami. Skała to składnik skorupy ziemskiej powstały w procesie naturalnym odznaczający się określonym składem mineralnym, oraz przybierający określoną strukturę (budowę wewnętrzną) i teksturę (sposób przestrzennego ułożenia składników). Rodzaj skały określa się na podstawie jej składu mineralnego, struktury oraz tekstury. Właściwości te są ściśle związane się z procesami, przy udziale których powstawała. Ze względu na skład mineralny wyróżnia się skały: monomineralne (złożone z jednego minerału), oraz polimineralne (w których składzie znajdujemy wiele minerałów).  W zależności od sposobu powstawania skały skorupy ziemskiej podzielone zostały na skały: magmowe osadowe metamorficzne (przeobrażone)