Pragnienie znalezienia sensu rzeczy nie daje spokoju bohaterowi powstałej w 1922 roku indyjskiej opowieści Hessego. Siddhartha, potomek rodu braminów, w młodości nie znajduje spełnienia ani w praktykowaniu tradycyjnej kontemplacji, ani w nauce Buddy, które dane mu jest osobiście poznać. Porzuciwszy rodzinne strony, bohater próbuje zatem trudnić się kupiectwem; ale także powodzenie w interesach, bogactwo i miłość zmysłowa nie dają mu zadowolenia. Dopiero wybierając życie w ubóstwie i blisko natury. Siddhartha nie bez wewnętrznych dramatów dochodzi do głębokiej harmonii ze światem: osiąga mądrość poza wszelką filozofią i religią, mądrość poza słowami. Częsta u Hermanna Hessego uniwersalna refleksja o bogactwie i sprzecznościach natury ludzkiej, a także plastyczność i klarowność tej klasycznej prozy sprawiają, że Siddhartha pozostaje jedną z najważniejszych i najpoczytniejszych książek wciąż na nowo odkrywanego autora.