Tom obejmuje piętnaście tekstów językoznawczych zajmujących się badaniem języka w jego aspekcie diachronicznym. Spektrum zainteresowań badawczych zaprezentowanych w tomie imponuje swoją różnorodnością: znajdziemy tu prace poświęcone zarówno zagadnieniom terminologicznym, zapożyczeniom czy historii języków na danym obszarze, jak i rozmaitym analizom prowadzonym pod kątem fonetycznym, morfologicznym, semantycznym, stylistycznym itd. Również wachlarz badanych języków jest bardzo szeroki, prace dotyczą bowiem rozmaitych aspektów języka polskiego, francuskiego, węgierskiego, fińskiego, rosyjskiego, czeskiego, portugalskiego, włoskiego, hiszpańskiego, a także języków bałkańskich. Badane korpusy obejmują szeroki przedział czasowy od średniowiecza po wiek XX, co dodatkowo nadaje recenzowanej pracy zbiorowej charakter przekrojowy.