Niesłabnąca od lat popularność telewizji śniadaniowej skłania do analizy programów porannych i przyczyn ich wysokiej oglądalności. Telewizja śniadaniowa w Polsce reprezentuje nową erę w historii telewizji: przenikanie się kultur, symboliczne uproszczenie dyskursu społecznego, mediatyzację wydarzeń i ludzi, współistnienie z reklamą. Jej konstrukcja formalna oraz poetyka stoją w sprzeczności z tradycyjnym wykorzystaniem gatunkowości jako podstawy kreowania przekazu telewizyjnego. Równocześnie klasyczne teorie oddziaływania mediów tracą na znaczeniu na rzecz teorii krytycznych zarówno w odniesieniu do telewizji, jak i samej widowni. Autor twierdzi, że telewizja śniadaniowa jest postgatunkiem, czyli nową formą współczesnych mediów. Potwierdzenie tej tezy jest głównym celem książki.