tom 1 482 str., 

suplement  304 str, 

 Cmentarz Kalawryjski (inaczej) Kalwaria, to najstarszy zachowany rzymskokatolicki cmentarz w Mińsku. Według tradycji cmentarz i kościół istnieją w tym miejscu od 600 lat. W rzeczywistości cmentarz powstał w wieku XVIII, najpewniej z końcem tego stulecia. Wcześniej, na przełomie wieku XVII i XVIII na wzniesieniu zwanym 'świętym miejscem', położonym przy drodze do Rakowa, zbierali się katolicy obrządku łacińskiego dla odprawiania nabożeństw. W 1745 r. na posiedzeniu kapituły Karmelitów Obserwantów, która odbyła się w Lidzie, miński konwent otrzymał zezwolenie na urządzenie w tym miejscu kalwarii z zapisu ks. Tomasza Stacewicza, penitencjarza katedry wileńskiej i protonotariusza apostolskiego. Nie wiadomo jednak czy kalwaria została wóczas urządzona, czy jedynie wzniesiono drewniany kościół, być może jako pierwszą budowlę kalwaryjską i kiedy to nastąpiło. Wiadomo tylko, że kościół ten istniał z końcem wieku XVIII, a wokół niego grzebano zmarłych. W roku 1945 obszar cmentarza znacznie powiększono; w 1967 r. cmentarz został zamknięty dla pochówków.