Fenomen tańca afrykańskiego budzi nieodmienny zachwyt i podziw. Taneczne zachowania ciemnoskórych tancerzy zdają się potwierdzać zdanie wypowiadane wśród antropologów tańca dowodzących, że taniec jest prasztuką i sztuką nad sztukami. (...) Niewątpliwie możemy nazwać taniec prasztuką, bowiem ekspresja ruchowa poprzedza umowę i wydaje się, że zanim człowiek nauczył się mówić o swoich emocjach i wyrażać swoje własne myśli słowami ujętymi w zdania, musiał wcześniej manifestować te stany rozmaitymi gestami i ruchami, których wyrazowość poddawana była nieustannej weryfikacji co do stopnia zgodności między treścią a formą. (...) Sztuka nad sztukami, niczym szir ha szirim, wyznacza tańcowi najwyższy status w hierarchii twórczych działań człowieka, pogląd o tyle uzasadniony, że czyni z istoty ludzkiej rem sacrum, postrzegając jej kondycję jako byt niepodzielny, wyjątkowy i cenny. Bowiem materią tańca, jego wyrazowością i najgłębszym sensem jest osoba, człowiek na sposób istnienia mężczyzny i kobiety".

Pierwsza na polskim rynku księgarskim książka z dziedziny antropologii i estetyki tańca afrykańskiego. Współautorami monografii są wybitni afrykaniści badający taniec podczas badań terenowych w Afryce. Książka bogato ilustrowana.