Księga 1-2 - 448 s./1961 r.

Księga 3-4 - 443 s./1969 r,

Księga 5-6 - 398 s./1973 r.

Księga 7-8 - 423 s./1974 r.

Księga 9 - 485 s./1975 r.

Annales seu cronicae incliti Regni Poloniae (pol. Roczniki, czyli kroniki słynnego Królestwa Polskiego) -średniowieczne dzieło historyczne z gatunku annales spisane przez polskiego historyka Jana Długosza w latach 1455-1480.Roczniki autorstwa Jana Długosza, zaczęły powstawać w 1455 roku. Zawarte tu są istotne zbiory wiedzy, z których korzysta wielu historyków. Informacje te uzyskał Długosz ze źródeł, do których w większości inni kronikarze nie mieli dostępu, ponieważ pełnił on wcześniej ważne funkcje jako duchowny, a następnie został pomocnikiem króla Kazimierza Jagiellończyka. Miał dostęp do dokumentów przechowywanych w kancelarii królewskiej. Z pewnością korzystał z oryginału Kroniki Konfliktu, znał również i uwzględnił relacje krzyżackie. W przypadku bitwy grunwaldzkiej bardzo wiele przejął z opowiadań jej uczestników. Należeli do nich krewni kronikarza - ojciec i stryj, a przede wszystkim kardynał i biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki, długoletni zwierzchnik i protektor Jana Długosza. Zapis kronik kończy się na roku 1480.Kroniki zostały wydane drukiem w roku 1614 w Dobromilu. Wersja została poddana cenzurze przez Zygmunta III na prośbę wpływowych magnatów. Pierwsze pełne wydanie ukazało się w latach 1701-1703. W całości Kroniki zostały wydane w roku 1711 w Lipsku dzięki Henrykowi ab Huyssenowi. Po polsku kronika została wydrukowana w latach 1863-1887 w Krakowie.