Dzieło „Wojna powietrzna”, pióra niemieckiego kapitana S. G. Rittera, jest pierwszym obszernym studium porównawczym sposobów użycia aeronautyki: lotnictwa, balonów, statków powietrznych, środków obrony przeciwlotniczej, w mocarstwach powietrznych – i to spo­sobów użycia przed wojną 1914 r., w czasie wojny światowej oraz po wojnie i w ewentualnej przyszłej wojnie narodów. Wszystkie dotychczasowe poważniejsze dzieła niemieckie, jak „Deutschlands Krieg in der Luft” gen. von Hoeppnera z 1921 r. oraz „Die deutschen Luftstreitkräfte im Weltkriege” Neumanna, mają cha­rakter opisowy, statystyczny i sprawozdawczy. Dzieło „Wojna powietrzna”, znanego autora dzieła pod tytułem „Krytyka wojny światowej”, odznacza się doskonałą znajomością techniki i taktyki lotniczej oraz sztuki wojennej. Śmiałe poglądy, zdrowa logika i krytycyzm wskazują na charakter autora, który przebija tak z treści jak i w stylu. Właśnie charakter i talent autora, Niemca, kpt Rittera, nadają książce wartość niezwykłą. Charakterystyczny wstęp autora, który jest odpowiedzią na pytanie: „W jakim celu ta książka?” – czyni z mej strony odpowiedź zbyteczną. Poglądy autora i tak dotarły do nas, były one zaczerpnięte z literatury rosyjskiej.