Adam Marian Kleczkowski (ur. 25 marca 1883 w Krakowie, zm. 17 listopada 1949 tamże) – polski językoznawca, filolog germański, profesor Uniwersytetu Poznańskiego i Jagiellońskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności.Był synem Antoniego (dziennikarza, dramaturga) i Marii z Bodnickich. Uczęszczał do Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, w latach 1901–1905 studiował językoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim (m.in. u Wilhelma Creizenacha, Jana Łosia, Jana Michała Rozwadowskiego); uzupełniał studia na uniwersytecie we Fryburgu (1905–1906). Pracował jako nauczyciel języka polskiego i niemieckiego w krakowskich gimnazjach Św. Anny (1906–1908) i im. Sobieskiego (1908–1919); w 1913 obronił na Uniwersytecie Jagiellońskim doktorat na podstawie pracy Rejestr przyjemu i wydania pieniędzy na budowę galeony w roku 1570, a w 1919 habilitował się na Uniwersytecie Poznańskim (praca Dialekt Wilamowic w zachodniej Galicji) i został profesorem nadzwyczajnym tej uczelni, kierownikiem Katedry Filologii Germańskiej. W 1922 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, w 1931 pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego. W 1933 przeniósł się na Uniwersytet Jagielloński, gdzie objął kierownictwo analogicznej katedry, a od 1947 dodatkowo sprawował nadzór nad Katedrą Filologii Angielskiej. 6 listopada 1939 znalazł się wraz z innymi pracownikami UJ i AGH w Collegium Novum i został aresztowany w ramach Sonderaktion Krakau. Po pobycie w więzieniu na Montelupich został zwolniony 9 listopada po interwencji osobistej konsula niemieckiego w Krakowie Paula Krausego. Wkrótce po tym podjął razem Fryderykiem Zollem starania o uwolnienie aresztowanych profesorów. W tej sprawie wystosowali memoriał do władz niemieckich. W czasie wojny był nauczycielem języka polskiego w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie (1941–1944). Zajmował się organizowaniem kursów językowych dla niemieckich urzędników w tzw. Verwaltungsschule – Akademii Administracyjnej dla GG. W ten sposób pomagał dorabiać licznym profesorom i lektorom szkół średnich, nie był zaangażowany w tajne nauczanie. Po wyzwoleniu Krakowa powrócił swoje dawne stanowisko kierownika katedry germanistyki UJ, gdzie pracował już do śmierci.