Trzyjęzyczne opracowanie stanowiące istoty wkład w rozwój publicznego prawa gospodarczego, jak i prawa w ogólności. Autor dokonuje analizy regulacji prawnej sektora energetycznego (regulacji sektorowej dla sektora energetycznego) Ukrainy poprzez odniesienie jej do regulacji sektora energetycznego Unii Europejskiej oraz sformułowanie wniosków w zakresie zbliżenia tych systemów do siebie. Stosując współczesne rozumienie pojęcia regulacji sektorowej, w toku badań ustalone zostały cele (wartości) oraz prawne środki (instrumenty) interwencji państwa zawarte w regulacjach prawnych UE i Ukrainy. Cztery podstawowe cele regulacji sektora energetycznego stanowiły koncepcję wyjściową badań i są nimi: realizowanie i wspieranie szeroko rozumianych zasad ekonomii; szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów (odbiorców w gospodarstwach domowych, w tym odbiorców wrażliwych) i ich dobrobytu socjalnego (cele społeczne regulacji); zagwarantowanie bezpieczeństwa energetycznego; i gwarancje ochrony środowiska naturalnego i klimatu (cele proekologiczne). W pracy sformułowano tezę, zgodnie z którą regulacja jest konstrukcją funkcjonalną, dynamiczną, zmienną w czasie i podlegającą ewolucji (modernizacji), a na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że obecnie obowiązująca unijna regulacja sektora energii elektrycznej i gazu ziemnego uznaje wszystkie istotne cele określone jako cele regulacyjne. Z kolei analiza obowiązującej na Ukrainie regulacji sektorów elektroenergetycznego i gazu ziemnego prowadzi do wniosku, że wprowadzone i prawnie zagwarantowane zostały kluczowe istotne prawne środki (instrumenty) realizacji wszystkich istotnych celów regulacyjnych. Odrębnym zagadnieniem pozostaje problematyka praktyki stosowania oraz realizacji analizowanych aktów prawnych Ukrainy.