Raport o stanie nadziei stawia w centrum zainteresowania nowe zagadnienie, ponieważ (co zostanie wyjaśnione w odpowiedziach na pierwsze pytania) przeżywamy obecnie wielki kryzys nadziei. Z wielkim smutkiem i niepokojem zauważamy, że rzeczywiście niewielu nam współczesnych, szczególnie młodzieży i dzieci wychowywanych w świecie bez Boga ufa, że historia, w tym ich własna historia osobista, ma swój określony przebieg, swoje źródło i cel. Doświadczają jej jako nie mających ze sobą związku porywów, jako zbioru krótkich opowieści, które zawierają jedynie szczątkowe nadzieje, nie biorąc pod uwagę tej szlachetnej opowieści, która wyniosłaby ich na wyżyny, która nadałaby sens ich życiu, dzięki której zrozumieliby, po co tu są, po co żyjemy, po co cierpimy () efektem może być tylko kryzys nadziei. Z tej nowej diagnozy obecnej sytuacji wynikają również kolejne pytania, które należy postawić. Wynika także potrzeba, pilna, przeprowadzenia tego wywiadu. Słowa Prefekta są powiewem nadziei, pozwalają nam zrozumieć, że to, co jest problemem, jest jednocześnie okazją do wzrastania, a przede wszystkim, że stanowi część Misterium, planu Bożego, który dokonuje się w historii.