Lasy w Polsce zachowały się głównie na terenach odpowiadających ubogim siedliskom borowym, których udział w Lasach Państwowych wynosi 62,9%; żyźniejsze siedliska lasowe zajmują 34,4%, a olsy - 2,7%. Sprawia to, że w lasach państwowych dominują iglaste, a przede wszystkim sosna. Struktura gatunkowa naszych lasów ulega korzystnym przemianom, zwłaszcza z punktu widzenia różnorodności biologicznej. Przede wszystkim zwiększył się udział gatunków liściastych z 13% w 1945 r. do 21,3% w 1996 r. Wyrazem poprawy struktury drzewostanów jest również stały wzrost przeciętnego wieku drzewostanów, który obecnie wynosi 51 lat; w Lasach Państwowych -55 lat, a w lasach prywatnych - 37 lat. Począwszy od 1956 r., kiedy wykonano w Lasach Państwowych pierwszą pełną inwentaryzację, zasoby drzewne stale rosną. Mimo to wielkość zasobów jest niższa o około 20% od zasobności potencjalnej, wynikającej z naturalnych warunków przyrodniczych. Jest to konsekwencją występującego niepełnego wykorzystania możliwości produkcyjnych siedlisk, i obniżania się przyrostu na skutek zanieczyszczeń powietrza. W pracach nad założeniami do planu przestrzennego zagospodarowania kraju w zakresie leśnictwa zastosowano do oceny produkcyjności wielkość zasobów drzewnych (grubizny, gałęzi, pni i korzeni) wyrażonych w tonach suchej masy na 1 ha. Produkcyjność ta jest znacznie zróżnicowana i wynosi od 55 w ubogich ekosystemach leśnych (np. w niektórych dzielnicach Krainy Mazowiecko-Podlaskiej) aż do 155 t/ha w Krainie Sudeckiej. !