Przemski Leon (Adam) do 1939 – Löw Chaim Fajwel (Feiwel) (1901 Przemyśl – 1976 Warszawa) – krytyk, literaturoznawca, pisarz, historyk. Pochodził z biednej rodziny rzemieślnicznej, mimo to, zdołał ukończyć studia polonistyczne na UJ (doktorat w 1927). Potem uczył języka polskiego w gimnazjach żydowskich w Częstochowie i Krakowie. Publikował szkice historyczno-literackie, polemiki, omówienia i recenzje w prasie polsko-żydowskiej i polskiej (interesował się m.in. różnymi przejawami lit. aktywności Żydów), z których osobno została wydana broszura Smok w słowiczym gnieździe (Żydzi w poezji Odrodzonej Polski, 1934; pierwodruk w „Miesięczniku Żydowskim”). Podejmował próby tłumaczenia na język jidysz (m.in. Iliady) i pisania wierszy w języku hebrajskim, oraz był współautorem Jalde(j) Israel (hebr., Dzieci Izraela) – wypisów z literatury hebrajskiej do użytku szkolnego. Początkowo był związany z lewicą syjonistyczną; należał do organizacji Hitachdut i był redaktorem jej organu „Nasza Walka”. W atmosferze narastającego antysemityzmu w latach 30. wszedł w kontakt z pol. komunistami. W 1939 znalazł się na terenach zajętych przez Związek Radziecki. W 1941 ewakuował się w głąb tego kraju (jego rodzina zginęła w Przemyślu). Od 1943 służył w LWP. Po wojnie, do 1953, pracował w prasie wojskowej. Zaczął zajmować się historią (głównie Polski w XIX w.), początkowo także naukowo, ale przede wszystkim – jako jej popularyzator. Od połowy lat 50. pisał sporo powieści, opowiadań i szkiców dla młodzieży, co z czasem stało się głównym nurtem jego twórczości. Ciekawe losy miała jego powieść Szary jakobin, napisana w 1934-1938, przygotowana do druku w 1939, oraz ponownie, w okupowanym przez Sowietów Lwowie; wreszcie – po zaginięciu rękopisu w czasie wojny – odtworzona i wydana w 1951. ! Uwagi: Oprawa lekko zarysowana i wytarta. Brzegi strony lekko zakurzone. Blok książki spójny, druk czytelny. Kartki pożółkłe i przybrudzone. Strona tytułowa luźna. Z przodu oprawa odpadająca od bloku książki.