Poprzednikiem „Przeglądu Powszechnego” był założony w 1870 r. "Przegląd Lwowski".W 1883 r., między innymi z powodu kłopotów finansowych, redakcja Przeglądu Lwowskiego zwróciła się z prośbą do władz Towarzystwa Jezusowego, o to, by zakon przejął pismo. Tak się też stało. W listopadzie 1883 r. na mocy porozumienia między ówczesnym prowincjałem Henrykiem Jackowskim SJ i ks. Edwardem Podolskim, założycielem i redaktorem naczelnym Przeglądu Lwowskiego, jezuici przejęli pismo, zmieniając jednocześnie jego nazwę na „Przegląd Powszechny”.
Pierwszy numer „Przeglądu Powszechnego” ukazał się w styczniu 1884 r. W założeniu pismo miało unikać polemik (tak charakterystycznych dla jego poprzednika – "Przeglądu Lwowskiego") i koncentrować się na obiektywnym omawianiu poruszanych zagadnień. O. Marian Morawski SJ (1845-1901, redaktor naczelny pisma) pisał: "Charakter naszego pisma ma być ile możliwości tetyczny i wykładowy, a nie polemiczny. (…) Zakreślamy sobie plan następujący. Przedewszystkiem podnosić i opracowywać chcemy zasadnicze kwestye społeczne t.j. zagadnienia i interesa, które w życiu społeczeństw mają właściwe pole, ale korzeni szukać trzeba w religii i filozofii, a ostatnie wyniki spotyka się w ekonomii i polityce"[1].
W niedługim czasie „Przegląd Powszechny” stał się poczytnym pismem w kręgach katolików z zaboru austriackiego. Trafiał również do niewielkich grup na Śląsku oraz w Poznańskiem[2].
W 1903 r. (numer lipcowy) dodrukowano okładkę z napisem „Przegląd Uniwersalny” i podjęto pierwszą próbę rozprowadzenia pisma na terenie Królestwa Polskiego. Praktykę tę stosowano do roku 1905 r., kiedy to ukaz carski zniósł ustawy antykatolickie i redakcja nie musiała już ukrywać prawdziwej nazwy pisma.
„Przegląd Powszechny” wychodził nieprzerwanie do 1914 r. I wojna światowa uniemożliwiła regularne wydawanie miesięcznika, dlatego w 1915 r. nie wyszedł żaden numer pisma, zaś w latach następnych „Przegląd Powszechny” ukazywał się niesystematycznie.
Pierwsze powojenne spotkanie redakcji odbyło się 20 września 1918 r. Po zakończeniu wojny pismo musiało odnaleźć się w nowej rzeczywistości, a także poradzić sobie z problemami finansowymi związanymi m.in. z szybkim wzrostem kosztów druku i brakiem odpowiedniego papieru.
W 1933 r. pismo obchodziło 50. lecie istnienia. Dwa lata później, w związku z podziałem polskiej prowincji Towarzystwa Jezusowego na prowincję południową i północną, rozpoczęto przygotowania do przeniesienia pisma z Krakowa do Warszawy. Decyzja w tej sprawie została ostatecznie podjęta w Warszawie 16 grudnia 1935 r. Redaktorem naczelnym mianowano o. Jana Rostworowskiego SJ.
Tom LXXII str. 466 , 1901r. , Tom LXX str. 447 , Tom LXIX str.504 , Tom LXXL str. 440