Edward Jan Wilhelm Kuntze (ur. 6 marca 1880 we Lwowie, zm. 3 czerwca 1950 w Krakowie) – bibliotekarz, historyk, edytor źródeł, dyplomata.

Syn Bernarda, urzędnika kolejowego, i Herminy. Ukończył C. K. V Gimnazjum we Lwowie. Studiował historię i geografię na Uniwersytecie Lwowskim (1898–1902), uzyskując w 1902 stopień naukowy doktora. Pracował jako nauczyciel w gimnazjach Lwowa i Bochni (od 1901), w 1904 zdając egzamin nauczycielski. W międzyczasie członek Ekspedycji Rzymskiej Akademii Umiejętności (1903-1904). Kontynuował studia na uniwersytetach w Lipsku i Berlinie. Podjął pracę w Bibliotece Jagiellońskiej (1906), był dyrektorem Biblioteki Uniwersytetu Poznańskiego (1919-1926), dyr. Biblioteki UJ (1926-1939, 1945-1947). Pełnił też funkcję prezesa delegacji polskiej w Mieszanej Komisji Reewakuacyjnej i Specjalnej Komisji Mieszanej w Moskwie (1923-1935). Był przewodniczącym Związku Bibliotekarzy Polskich (1926-1933). Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1936 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi