Córka kapitana polskiego statku ucieka spod opieki cioci, by potajemnie dostać się na statek ojca płynący do Turcji. Okazuje się, że nie zrobiła tego jedynie dla przeżycia niezwykłej przygody. Maria Zofia Pruszkowska-Karwowska (ur. 21 marca 1910 w Częstochowie, zm. 30 kwietnia 1973 w Sopocie) – polska pisarka. Urodziła się w Częstochowie. Była córką Gustawa Teofila Pruszkowskiego, pochodzącego z rodziny ziemiańskiej, urzędnika Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Z rodzicami przeprowadziła się do Warszawy, gdzie uczęszczała do Gimnazjum im. M. Konopnickiej; w 1930 zdała maturę. Kilka lat uczyła się w szkole tańca Tacjanny Wysockiej. W 1930 rozpoczęła pracę w magistracie m. st. Warszawy jako urzędniczka. Ukończyła studium społeczno-oświatowe Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1932 studiowała przez jeden semestr w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. W 1934 wyszła za mąż za Witolda Karwowskiego, małżeństwo to zakończyło się rozwodem w 1936. Była szeregowym Ochotniczej Straży Pożarnej. Podczas wojny Pruszkowska brała udział w Powstaniu Warszawskim, była w obozie pracy. W 1945 trafiła do Tczewa, a w 1950 do Sopotu, gdzie mieszkała najpierw przy ulicy Abrahama, a następnie przy ulicy Morskiej 7. Pracowała jako urzędniczka w dziale opieki społecznej i w referacie kultury Zarządu Miejskiego do 1952, potem w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych. Wreszcie, poważnie chora na reumatyzm, przeszła na rentę.