Pracownicza partycypacja finansowa jest traktowana jako jedna z nowocześniejszych form motywowania i większego zaangażowania pracowników w życie organizacji. Skuteczny program partycypacyjny, angażujący wszystkich pracowników powinien stymulować długookresową strategię rozwoju przedsiębiorstwa, a także integrować realizację celów kierownictwa z celami pracowników szeregowych. Konieczna jest więc odpowiednia konstrukcja programu i czytelne parametry do prowadzenia właściwej polityki firmy. Zróżnicowane podejście do celowości wprowadzania takich programów w przedsiębiorstwach, sporadyczność i brak kompleksowości dotychczasowych badań oraz niejednoznaczne wnioski wypływające z wdrażania programów partycypacyjnych skłoniły autora publikacji do szerszego poznania natury partycypacji finansowej.
Diagnoza najważniejszych form programów partycypacji finansowej w wybranych państwach europejskich i w Polsce pozwoliła na zwiększenie wiedzy o przedmiocie pracy i wykazanie zależności pomiędzy stosowanymi programami a rezultatami ekonomiczno-społecznymi w przedsiębiorstwach w różnych krajach. Przedstawione w monografii zależności oraz wnioski końcowe mogą stanowić przyczynek do podjęcia kroków zmierzających do poprawy sytuacji w zakresie wdrażania i realizacji programów partycypacji finansowej, a propozycje modelowych działań mogą ułatwić przezwyciężenie międzynarodowych barier stojących na drodze do szerszej implementacji rozwiązań partycypacyjnych w przedsiębiorstwach.