Książka ta jest pracą historycznofilmową, wykorzystującą jednak dorobek i ustalenia także innych dyscyplin: historii mediów, historii politycznej i społecznej, kulturoznawstwa czy literaturoznawstwa. Koncepcja rozprawy bazuje na dwóch zasadniczych założeniach. Po pierwsze, monografia ma stanowić diachroniczną analizę wycinka kultury Polski Ludowej – opisywać dynamikę rozwoju poetyki kryminalnych seriali i filmów telewizyjnych i wskazywać na momenty szczególnie dla tego rozwoju ważne. Przedmiotem zainteresowania są zatem strukturalne właściwości omawianych produkcji: aktualizowane schematy fabularne, sposoby konstruowania bohaterów, opozycje dynamizujące kryminalne fabuły, charakterystyczne motywy itd. Po drugie, omawiane przemiany gatunkowe zostały osadzone w szerokim – także pozafilmowym – kontekście, pozwalającym zrozumieć ich genezę. Wspomniane właściwości strukturalne zaistniały bowiem w określonej kulturowej ramie determinującej kierunek ich rozwoju. W ten sposób estetyczna, tekstualna analiza produkcji telewizyjnych uzupełniona została analizą kontekstualną, pozwalającą wskazać na pozafilmowe czynniki modelujące opisywany gatunek i jego charakterystyczne elementy.