Prędkość i polityka jest najważniejszym dziełem Paula Virilio. Wychodząc od prac Moranda, Marinettiego i McLuhana, autor przedstawia wizję znacznie bardziej polityczną niż którykolwiek z jego francuskich kolegów – w tej radykalnej wizji prędkość jest motorem destrukcji. Virilio zdaje sprawę z całej historii rodzaju ludzkiego jako procesu doskonalenia technologii, który stał się możliwy dzięki militaryzacji społeczeństwa. Podobnie do Heideggera i jego postrzegania techniki, Virilio uważa prędkość – a nie system klasowy czy bogactwo – za podstawowy czynnik kształtujący cywilizację. W obrębie tego „technicznego witalizmu” różnorodne obiekty – nieruchome fortece i bunkry, „metaboliczne ciała” żołnierzy, naczynia i flota, a ostatnio informacja i technologie komputerowe – zagrażają światu i naturze ludzkiej. Paul Virilio – urbanista i filozof francuski. Urodził się w roku 1932 w Paryżu, w rodzinie włoskiego komunisty i bretońskiej katoliczki. Jako dziecko przeżył bombardowanie Nantes, co prawdopodobnie ukształtowało jego zainteresowanie problematyką wojny i kruchością miast. W czasie studiów na Sorbonie słuchał wykładów Vladimira Jankélévitcha i Raymonda Arona. Współpracował z Henrim Matisse’em i Georges’em Braque’iem. Do grona jego przyjaciół należeli m.in. Georges Perec i Jean Baudrillard. Po polsku ukazały się dotąd dwie jego książki: Bomba informacyjna (2006) i Wypadek pierworodny (2007).