Charakterystyka zastawu

Zastaw może być ustanowiony jedynie na rzeczach ruchomych lub prawach zbywalnych (w przeciwieństwie do hipoteki, która ustanawiana jest na nieruchomościach). Dopuszczalne jest, by zastaw zabezpieczał wierzytelność istniejącą oraz przyszłą lub warunkową (art.306 k.c.).

Do ustanowienia zastawu potrzebne są umowa między właścicielem a wierzycielem oraz - z zastrzeżeniem przewidzianych w ustawie wyjątków - wydanie rzeczy wierzycielowi albo osobie trzeciej, na którą strony się zgodziły (art.307 k.c.).

Charakterystyczną cechą zastawu jest akcesoryjność, ujmowana jako związanie tego prawa z wierzytelnością. Za przejawy akcesoryjności zastawu uznaje się przede wszystkim to, że zastaw nie może być przeniesiony bez wierzytelności, którą zabezpiecza oraz, że przeniesienie wierzytelności zabezpieczonej zastawem pociąga za sobą przeniesienie zastawu. Przeniesienie wierzytelności z wyłączeniem zastawu spowoduje jego wygaśnięcie (art.323 k.c.).

Prawo zastawu umożliwia wierzycielowi skuteczniejszą ochronę jego interesów. Przede wszystkim wierzyciel może żądać zaspokojenia wierzytelności z rzeczy obciążonej prawem zastawu niezależnie od tego czyją jest ona własnością w danym momencie. Po drugie zaś wierzyciel, którego wierzytelność została zabezpieczona zastawem może żądać jej zaspokojenia z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi dłużnika.

Zgodnie z art.312 k.c. zaspokojenie zastawnika z rzeczy obciążonej następuje na podstawie przepisów o sądowym postępowaniu egzekucyjnym. Oznacza to, że zastawnik musi dysponować tytułem egzekucyjnym (np. prawomocnym orzeczeniem sądu) zaopatrzonym w klauzulę wykonalności. Dogodniejsze dla uprawnionego jest poddanie się dłużnika egzekucji w umowie zastawniczej lub w odrębnym oświadczeniu (o ile są one dokonane w formie aktu notarialnego), gdy zostanie jednocześnie określony termin uprawniający wierzyciela do wystąpienia o nadanie aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności; w praktyce obrotu takie rozwiązanie pojawia się jednak rzadko.