Prasłowianie – hipotetyczny lud prehistoryczny, będący bezpośrednim antenatem Słowian. Teoria autochtoniczna Koncepcję istnienia tego ludu stworzył Józef Kostrzewski, który utożsamiał Prasłowian z twórcami kultury łużyckiej, zamieszkującymi mniej więcej tereny obecnej Polski już w epoce brązu. Niektóre źródła łączą wcześniejszą od łużyckiej kulturę trzciniecką z kolebką Prasłowian. Prasłowiańszczyzna w dziejach to okres trwający około 2000 lat, od początków rozpadu wspólnoty bałto-słowiańskiej (ok. 1500–1300 r. p.n.e.) do rozpadu wspólnoty językowej prasłowiańskiej (VI-VII wiek n.e.). Ostateczny rozpad Prasłowiańszczyzny niektórzy autorzy przesuwają na wieki IX-X, przyjmując, że język staro-cerkiewno-słowiański jest pisaną postacią jednego z dialektów prasłowiańskich obszaru bułgarsko-macedońskiego okolic Sołunia IX wieku.