Władysław Pobóg-Malinowski (ur. 23 listopada 1899 w Archangielsku, zm. 21 listopada 1962 w Genewie) – porucznik artylerii Wojska Polskiego, historyk. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Po wojnie pełnił służbę w 21 pułku artylerii polowej w garnizonie Kraków (1923), Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie (1924), 12 pułku artylerii polowej w Złoczowie (1928) i Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie (1929). 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, w korpusie oficerów artylerii. Służbę w wojsku łączył ze studiami wyższymi (polonistyka i Szkoła Nauk Politycznych). Do 1 października 1932 pozostawał w stanie nieczynnym. Od 1931 naczelnik Wydziału Historyczno-Naukowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1934 był oficerem rezerwy 1 pułku artylerii najcięższej w Górze Kalwarii. Kierownik Referatu Archiwalnego Gabinetu Ministra Spraw Zagranicznych w 1938 roku. W 1944 powołany został do polskiej służby zagranicznej, z której wycofał się w 1945. W latach 1944–1945 był współtwórcą i jednym z dwóch głównych redaktorów sekcji polskiej Radia Francuskiego. Po II wojnie światowej na emigracji.

Okres 1914-1939:

Tom I: 1990 r. , 435 str

Tom II: 1990 r. , 896 str

Okres 1864 - 1914: 

Tom I, Część II: 1991 r., 663 str 

Tom I, Część I: 1991 r. , 404 str 

Okres 1939 - 1945:

Tom II: 1989 r. , 494 str 

Tom I: 1989 r.. , 427 str