Zamieć - 272 str.
Biała rękawiczka - 148 str.
Wierna Rzeka - 191 str.
Rozdziobią nas kruki, wrony - 242 str.
Charitas - 407 str.
Popioły tom 2- str. 366
Nawracanie Judasza - 362 str.
Opowiadania - 246 str.
Pomyłki - 119 str.
Snobizm i postęp - str. 189
Sen o szpadzie i sen o chlebie - 130 str
Wisła Międzymorze - 100 str.
Róża - 240 str.
Wiatr od morza - 318 str.
Dzieje grzechu - str. 383
Duma o Hetmanie - 138 str.
Turoń - 143 str.
Syzyfowe prace - str 302
Popioły tom 3 - str354
Przedwiośnie - 383 str.
Bicze z Piasku - 180 str.
Uciekła mi przepióreczka - 133 str.
Uroda Życia - 510 str.
Echa Leśne - 80 str.
Popioły tom 1 - str. 345
Ponad śnieg bielszym się stanę - 120 str.
Sułkowski - 219 str.
Powieść o udałym Walgierzu - 130 str.
Stefan Żeromski (pseudonimy Maurycy Zych, Józef Katerla) – urodził się 14 X 1864 w Strawczynie (kieleckie), polski powieściopisarz, nowelista. Pisywał też dramaty i uprawiał publicystykę. Wywodził się ze zubożałej rodziny szlacheckiej, w której jednak ciągle żywotne było zainteresowanie losami kraju. Uczęszczał do gimnazjum w Kielcach, a jego doświadczenia z tego okresu wpłynęły na kształt wielu późniejszych dzieł (Dzienniki, Syzyfowe prace). Wcześnie stracił rodziców, przez pewien czas utrzymywał się z dawania korepetycji. Ciężka sytuacja materialna i zły stan zdrowia nie pozwoliły mu uzyskać matury. W 1892 r. odbył szereg podróży zagranicznych i ożenił się z Oktawią Rodkiewiczówną. Wspólnie z nią udał się do Szwajcarii, gdzie pracował jako zastępca bibliotekarza. Wrócił do kraju w 1897 r. Jeszcze wielokrotnie przyszło mu swą ojczyznę opuszczać, sporo podróżował zmuszony rozmaitymi okolicznościami. W 1918 roku stracił syna. Wymieniany jako faworyt do literackiej nagrody Nobla w 1924 r., nie otrzymał jej. Do końca życia starał się pogodzić działalność literacką z narodowo-społeczną.
Najsłynniejsze powieści to:
- "Syzyfowe prace"
- "Przedwiośnie"
- "Rozdziobią nas kruki, wrony"
- "Siłaczka"
- "Doktor Piotr"
- "Popioły"
- "Ludzie bezdomni"