W książce autorka opisuje niełatwą drogę, jaką musiała przebyć, aby odkryć swoje metody działania - od hipnozy do psychostymulacji. Przedstawia także własną filozofię życiową, która pomogła jej w najtrudniejszych chwilach i do dziś stanowi dla niej oparcie. Maria Szulc (ur. 20 czerwca 1917 w Leningradzie, zm. 13 grudnia 2001 w Warszawie) − polska chemiczka, hipnolożka, badaczka zjawiska hipnozy, pionierka analgezji hipnotycznej w Polsce, profesor Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Maria Szulc urodziła się w rodzinie inteligenckiej w Leningradzie. W latach 50. została kierownikiem Zakładu Biochemii w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Wkrótce wstąpiła do Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika, gdzie wraz z doktorem Franciszkiem Chmielewskim założyła sekcję bioelektroników. W ramach tej działalności, Maria Szulc wygłaszała odczyty, a także demonstrowała hipnozę werbalną. Nawiązała kontakt z Leonidem Wasiliewem, za którego namową wzięła udział w konferencji naukowej z dziedziny hipnologii w Jenie, w 1966. Rozpoczęła badania nad wpływem hipnozy na ludzki organizm oraz jej zastosowaniem w analgezji i leczeniu. W ramach Planu Prac Naukowych Wyższych Szkół Wychowania Fizycznego i Instytutu Naukowego Kultury Fizycznej na lata 1966-1970 stworzyła pracę naukową związaną ze zjawiskiem alkoholizmu, pt. „Zmiany biochemiczne w organizmie pod wpływem alkoholu”. Z czasem zaczęła wykorzystywać hipnozę do leczenia nerwic, wad wymowy, uzależnień, nieumiejętności koncentracji etc. W latach 60. nawiązała współpracę z doktorem Ryszardem Kobosem, a w 1966 rozpoczęła pracę jako hipnolog w Ośrodku Chirurgii Estetycznej w Warszawie. W 1975 za osiągnięcia w dziedzinie hipnozy, dostała honorowe członkostwo Międzynarodowego Stowarzyszenia Naukowców (Honorary Membership Status in The Intemational Society).