Roman Longchamps de Bérier urodził się 9 VIII 1883 roku we Lwowie, jako pierworodny syn Bronisława i Heleny Rieger. Ze Lwowem był związany przez całe życie. Ukończył tam szkołę początkową i gimnazjum, uczęszczał też do Konserwatorium. Był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". W 1901 roku podjął studia na Wydziale Prawa i Umiejętności Politycznych Uniwersytetu Lwowskiego, noszącego wówczas imię cesarza Franciszka I. Jego mistrzem i promotorem stał się wybitny profesor Ernest Till. W 1905 roku uzyskał absolutorium, a w 1906 roku otrzymał tytuł doktora praw. Dzięki stypendium Leona Pinińskiego kontynuował studia w Berlinie (1907). Od 1906 pracował w Prokuratorii Skarbu we Lwowie, a następnie w Lwowskim Oddziale Prokuratorii Generalnej. W ciągu 14 lat pracy przeszedł wszystkie szczeble kariery urzędniczej. 29 IV 1915 roku zawarł związek małżeński z Anielą de Werszowicz Strzelecką. Jego owocem było czterech synów: Bronisław, Zygmunt, Kazimierz i Jan. W listopadzie 1918 roku wziął udział w walkach o Lwów, będąc członkiem Milicji Obywatelskiej i Ochotniczej Ligi Obywatelskiej. Uzyskawszy w 1916 habilitację, rozpoczął pracę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Na Uczelni pełnił szereg funkcji i godności – był prodziekanem, dziekanem, prorektorem i wreszcie krótko rektorem UJK. W latach 1920-1939 wykładał prawo cywilne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1920 roku brał czynny udział w pracach Komisji Kodyfikacyjnej RP, której efektem był m.in. Kodeks Zobowiązań z 1933 roku. Przywiązywał dużą wagę do współpracy międzynarodowej. Ogłaszał artykuły w czasopismach francuskich i niemieckich, brał udział w zagra-nicznych zjazdach i kongresach prawniczych, wygłaszał odczyty w Paryżu i Lyonie. Był jednym z inicjatorów powołania i prezesem Porozumienia Prawniczego Polsko-Francuskiego. W 1936 roku został członkiem Trybunału Kompetencyjnego. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Prawniczego, Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Polskiej Akademii Umiejętności. Za działalność naukową i organizacyjną był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski i francuską Legię Honorową. Został zamordowany przez hitlerowców 4 lipca 1941 roku. Wykładał prawo cywilne i prawo międzynarodowe prywatne oraz prowadził seminarium z prawa cywilnego. Kierował Katedrą Prawa Cywilnego. W roku akademickim 1922/1923 był dziekanem Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych, a w latach 1920/1922 i 1923/1924 prodziekanem. Wykształcił wielu prawników – późniejszych sędziów, adwokatów, pracowników administracji państwowej. Zapoczątkował rozwój lubelskiego ośrodka prawa cywilnego. Roman Longschamps de Berier odegrał dominującą rolę w pracach Komisji Kodyfikacyjnej RP, uwieńczonych kodeksem zobowiązań z 1933 roku. Prawo zobowiązań jest także przedmiotem najpoważniejszych opracowań uczonego, w tym wielokrotnie wznawianego podręcznika.