Książka stanowi próbę spojrzenia na losy Polaków i Ukraińców rozpatrywane z punktu widzenia dokonań edukacyjnych obu społeczeństw. Jest to syntetyczne ujęcie okresów, gdy obie narodowe pedagogie powstawały, a następnie rozwijały się zarówno w warunkach państw obcych (Imperium Rosyjskiego, Austro-Węgier i Prus), jak i własnych państw narodowych (II RP lub URL) lub zależnych od ZSRR państw komunistycznych (PRL i USRR). Autor stosuje metodę komparatystyki obu pedagogii w długiej cezurze od końca XIX wieku do drugiej dekady XXI wieku włącznie. Podkreśla także i uzasadnia przesądzającą rolę elit w obu społeczeństwach. Opracowanie jest udaną próbą zarysowania polsko-ukraińskiej perspektywy długiego trwania w formie monografii historyczno-pedagogicznej. Z tego wynika jego użyteczność dla dalszego rozwoju systemów edukacyjnych w trzeciej dekadzie XXI wieku zarówno w III Rzeczypospolitej, jak i niepodległej Ukrainie a także rozwoju wzajemnych relacji obu społeczeństw.