Księga z 10 portretmi w mezzotincie i fascimile autografu "Assekuracyi" Treść: Przedmowa Słowo wstępne Rozdział pierwszy. Przed Wielkim Sejmem Rozdział drugi. Początek Wielkiego Sejmu Rozdział trzeci. Przed zawarciem przymierza Rozdział czwarty. Przymierze polsko-pruskie Rozdział piąty. Układy pruskie a uchwała polska Rozdział szósty. W przededniu czynu Dodatki Przypiski Wykaz nazwisk i miejscowości Bronisław Dembiński urodził się 14 sierpnia 1858 r. w Małej Komorzy. Studiował historię na Uniwersytecie w Berlinie i we Wrocławiu. Karierę naukową rozwijał kolejno na uniwersytetach Jagiellońskim, Lwowskim, Warszawskim i Poznańskim, najwyższe stanowiska w hierarchii akademickiej osiągając na lwowskiej uczelni, gdzie sprawował funkcje dziekana Wydziału Filozoficznego (1898/1899), rektora (1907/1908) i prorektora (1908/1909). O międzynarodowym uznaniu Dembińskiego świadczą liczne wyróżnienia: Uniwersytet w Oxfordzie nadał mu w 1930 r. doktorat honoris causa (to samo uczynił w 1933 r. Uniwersytet Warszawski), odznaczono go czeskim Orderem Lwa Białego III stopnia, papieskim Orderem Św. Grzegorza, Krzyżem Oficerskim francuskiej Legii Honorowej i złotym medalem Alliance Française. Ponadto był kawalerem Krzyża Komandorskiego i Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta. Poza pracą naukową, Dembiński aaangażował się także w życie polityczne: był posłem do parlamentu wiedeńskiego (1914-1918) i sejmu RP (1919-1922), oraz wiceministrem oświaty II RP (1918-1920). Najważniejszą jego pracą była książka "Polska na przełomie", poświęcona polityce polskiej doby Sejmu Czteroletniego, zwłaszcza stosunkom z Prusami, polemiczna wobec tez Szymona Askenazego. Napisał także m.in. "Upadek polityczny i utrata niepodległości Włoch w epoce Odrodzenia" (1889), "Papiestwo wobec upadku Polski" (1893), "Rosya a rewolucja francuska" (1896). Zmarł 23 listopada 1939 r. w Poznaniu