Stanisław Kania (ur. 8 marca 1927 we Wrocance) – polski polityk, poseł na Sejm VI, VII, VIII i IX kadencji (1972–1989), w latach 1980–1981 I sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.Urodził się 8 marca 1927 we wsi Wrocanka[1]. Jego rodzicami byli Józef i Katarzyna[2]. W latach 40. XX wieku pracował jako robotnik. W 1944 wstąpił w szeregi Batalionów Chłopskich[1]. W styczniu 1945 wstąpił do Związku Walki Młodych i został przewodniczącym koła w rodzinnej miejscowości[3]. W kwietniu tego samego roku wstąpił do PPR[3]. Brał udział w kampaniach organizowanych przez partię (organizowanie ORMO, referendum ludowe)[3]. W listopadzie został zastępcą pełnomocnika okręgowej komisji wyborczej na powiat Jasło. W lutym 1947 został przewodniczącym zarządu powiatowego ZWM w Jaśle[3]. W grudniu tego samego roku został kierownikiem wydziału Młodzieży wiejskiej w Rzeszowie[3]. W wieku 21 lat został wybrany na delegata na zjazd zjednoczeniowy PZPR[3]. W 1949 ożenił się z Wandą Jasińską. Do września 1950 pracował w Zarządzie Wojewódzkim ZMP[3]. W 1952 ukończył Szkołę Partyjną przy KC PZPR oraz Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR[3]. Po ukończeniu szkoły pracował jako kierownik Wydziału Młodzieży Wiejskiej i członek prezydium ZG ZMP[4]. Po rozwiązaniu organizacji w styczniu 1957 pracował w krajowej radzie spółdzielczości produkcyjnej, jednocześnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących nr 1 w Warszawie. Świadectwo dojrzałości otrzymał 12 kwietnia 1958[4]. 1 września tego samego roku rozpoczął pracę w Warszawskim Komitecie Wojewódzkim. Do 31 sierpnia 1960 sprawował funkcję kierownika wydziału rolnego. Od 1 września 1960 do 30 listopada 1968 był sekretarzem WKW[4]. Od września 1962 studiował eksternistycznie zagadnienia ekonomicznie ze specjalnością ekonomii rolnictwa[4]. W czerwcu 1964 na IV zjeździe PZPR został zastępcą członka Komitetu Centralnego[5]. W listopadzie 1968 na V zjeździe został członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Od 1 grudnia pełnił funkcję kierownika wydziału administracyjnego KC PZPR.