Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus PP. II), właśc. Karol Józef Wojtyła (ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski, a następnie arcybiskup metropolita krakowski, kardynał, zastępca przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski (1969–1978), 264. papież i 6. Suweren Państwa Watykańskiego (16 października 1978 – 2 kwietnia 2005), kawaler Orderu Orła Białego, święty Kościoła katolickiego. Poeta i poliglota, a także aktor, dramaturg i pedagog. Filozof historii, fenomenolog, mistyk i przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego. Jan Paweł II był jednym z najbardziej wpływowych przywódców XX wieku. Jego wybór na Stolicę Piotrową miał szczególny wpływ na wydarzenia w Europie Wschodniej i w Azji w latach 80. i 90. XX w. Znacznie poprawiał relacje Kościoła katolickiego z judaizmem, islamem, z Kościołem prawosławnym, Wspólnotą Anglikańską. Jego głównym celem, jak wielokrotnie podkreślał, było głoszenie całej ludzkości orędzia miłosierdzia Bożego, przekazanego przez Jezusa Chrystusa św. Faustynie Kowalskiej, a tym samym przygotowanie świata na ostateczne Jego przyjście. Był jednym z najbardziej podróżujących światowych przywódców w historii, odwiedzając 129 krajów podczas swojego 27 letniego pontyfikatu (przebył ponad 1,6 miliona kilometrów, co odpowiada 40-krotnemu okrążeniu Ziemi wokół równika i czterokrotnej odległości między Ziemią a Księżycem). Był papieżem, który najwięcej osób wyniósł na ołtarze, więcej niż wszyscy jego poprzednicy w okresie poprzednich pięciu wieków. Jego pogarszający się stan i śmierć zjednoczyła cały świat. Ludzie z Rzymu i z całego świata zbierali się na plac świętego Piotra, by modlić się o zdrowie swojego papieża. Kilka minut przed 22:00 abp Leonardo Sandri wypowiedział słynne zdanie „ O godzinie 21.37 nasz Ojciec Święty powrócił do domu Ojca”. Już po tym wydarzeniu ludzie niepewnie twierdzili, że odszedł święty. Podczas jego pogrzebu, gdzie zebrało się miliony wiernych w tym z Polski, wspólnota rzymska św. Idziego wystawiła transparent Santo Subito (święty natychmiast). Jego proces beatyfikacyjny był jednym z najkrótszych w historii Kościoła, rozpoczął się miesiąc po pogrzebie, a zakończył się sześć lat po śmierci, zaś proces kanonizacyjny zakończył się trzy lata po beatyfikacji, dziewięć lat po śmierci. Kanonizacja jego i Jana XXIII, która odbyła się 27 kwietnia 2014 przeszła do historii Kościoła z powodu ogłoszenia świętymi dwóch papieży i obecności dwóch biskupów Rzymu – urzędującego i emerytowanego. Tom 1 - 2003 r., 46 s. Tom II - 2003 r., 47 s. Tom III - 2003 r., 47 s. Tom IV - 2003 r., 47 s. Tom V - 2003 r., 47 s. Tom VI - 2003 r., 47 s. Tom VII - 2003 r., 47 s. Tom VIII - 2003 r., 47 s. Tom IX - 2003 r., 47 s. Tom X - 2003 r., 47 s. Tom XI - 2003 r., 47 s.