XXI wiek rozpoczął się serią kryzysów, począwszy od kryzysu finansowego i gospodarczego, przez kryzys migracyjny, kryzys związany z narastającym eurosceptycyzmem i brexitem, z falą populizmu i erozją poparcia dla demokracji parlamentarnej . Na to wszystko nałożyła się pandemia COVID-19, która wzmocniła większość istniejących kryzysów i przyniosła nowe wyzwania. Zespół socjologów i socjoekonomistów z Uniwersytetu Wrocławskiego i Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie podjął badania tych wyzwań i kryzysów. Na podstawie zogniskowanych wywiadów grupowych z pracownikami edukacji, ochrony zdrowia, pomocy społecznej i logistyki, krytycznej analizy dyskursu medialnego oraz ogólnopolskich badań kwestionariuszowych zespół przygotował niniejszą monografię. Odpowiada w niej na pytania o jakość miejsc pracy osób zatrudnionych, w tym w szczególności pracowników niezbędnych w okresie pandemii, medialny obraz pracy w badanych branżach, stosunek społeczeństwa do nowych form pracy, które rozwinęły się w czasach pandemii, o społeczny dobrostan, charakter więzi społecznych i społecznego zaufania, o postawy wobec ustroju politycznego i gospodarczego, stosunek do partii politycznych i państwa. W książce zawarta jest również charakterystyka cech przeciwników szczepień na COVID-19. Książka nie tylko wpisuje się w kontekst wcześniejszych, ważnych i cytowanych publikacji (...), lecz także otwiera Autorom pole dla dalszych analiz, na które zespół zwykle nie każe długo czekać czytelnikom, a ich znaczne już grono regularnie się powiększa. (…) Obok sprawnej narracji i argumentacji, zwraca uwagę po mistrzowsku prowadzona metodyka oraz wiele szczegółowych, empirycznie udokumentowanych odniesień, podawanych w sposób spójny. (…) Jest to kolejne, cenne opracowanie świetnie potwierdzające markę zaangażowanych badaczy, z których każdy ma na swoim koncie niebagatelne i uznane osiągnięcia. prof. dr hab. Jacek Sroka Społeczne skutki COVID-19 są w książce pokazane z kilku perspektyw. Wśród uczestników rynku pracy wpływ pandemii najsilniej odczuli młodzi, zwłaszcza w sytuacji prekaryzacji pracy. Okazało się też, że społeczny prestiż zawodów medycznych wyraźnie wzrósł w warunkach zagrożenia pandemicznego. Towarzyszy temu wzrost oczekiwań rozszerzenia zakresu opieki zdrowotnej oraz zwiększenie bezpieczeństwa pracowników na rynku pracy. Ważna jest konkluzja wskazująca, że dominującą reakcją wszystkich środowisk na COVID-19 było uruchomienie mechanizmów integracyjnych. Nasze społeczeństwo zachowało model familijny o silnych więziach na poziomie grup pierwotnych, rodzinnych i towarzyskich, natomiast znacznie słabszych instytucjonalnych. dr hab. prof. ucz. Paweł Ruszkowski