Był synem urzędnika. Dzieciństwo spędził w Warszawie i na Mazowszu. Edukację rozpoczynał w Białej Podlaskiej, a ukończył w Warszawie. Aktywnie działał w konspiracji. Z tego powodu został relegowany z warszawskiego gimnazjum na Lesznie. Należał do tzw. Cyganerii Warszawskiej, wśród której wyróżniał się ekstrawagancją i radykalizmem. Współredagował „Nadwiślanina” i Jaskułkę. Należał do spisku Karola Levittoux, za co przez kilka miesięcy był więziony w Cytadeli. Współpracował z Edwardem Dembowskim, który wprowadził go do Stowarzyszenia Ludu Polskiego. W latach 1842-1843 wędrował po Mazowszu, zbierając folklor i prowadząc agitację wśród ludu.
W związku z działalnością konspiracyjną często zmieniał miejsce pobytu. W 1843 uszedł z Królestwa do Wielkopolski. Władze pruskie wydały za Zmorskim list gończy. Znalazł wówczas schronienie w Lewkowie koło Ostrowa Wielkopolskiego, u Wojciecha Lipskiego. Podczas pobytu w Wielkopolsce zafascynował się ideami panslawizmu. Publikował poezje w poznańskim "Tygodniku Literackim". Podejmował w celach etnograficznych wyprawy na Pomorze i Śląsk. W 1845 zawarł potajemnie ślub z Teklą Parczewską w Osieku koło Skalmierzyc, gdzie wówczas się ukrywał. W Paryżu poznał Adama Mickiewicza i Słowackiego. W latach 1848-1850 przebywał na Łużycach, gdzie związał się z tzw. budzicielami Serbów Łużyckich, a w Budziszynie wydawał pismo „Stadło”. W 1855 był agentem księcia Adama Jerzego Czartoryskiego w Konstantynopolu[2], a następnie w Serbii, gdzie miał pozyskać Słowian bałkańskich do wspólnej walki z Rosją.
W latach 1858-1863 przebywał w Warszawie, a w 1862 ponownie był więziony w Cytadeli, prawdopodobnie za udział w manifestacjach patriotycznych. W Krakowie i Warszawie wydawał tajne czasopisma. Ostatnie lata życia spędził w Dreźnie w trudnych warunkach.
Roman Zmorski był także tłumaczem literatury serbskiej. Wydał zbiór przetłumaczonych z tego języka pieśni. Badał legendy słowiańskie. Jest autorem wiersza-wróżby o powrocie "słowiańskiego prawa i mowy" na "słowiańską górę" - Ślężę, powstał on jako wpis do księgi pamiątkowej schroniska. Obecnie jego imię nosi inny obiekt turystyczny znajdujący się na Ślęży
