Hippolyte Adolphe Taine (ur. 21 kwietnia 1828 w Vouziers, zm. 5 marca 1893 w Paryżu) – francuski filozof, psycholog, historyk sztuki i literatury oraz krytyk literacki. Od 1864 profesor École nationale supérieure des beaux-arts.

Uczył się w Collège Bourbon, a w latach 1848–1851 studiował w paryskiej École normale supérieure. Po ukończeniu studiów został nauczycielem w Tulon, Nevers, Poitiers i Besançon. W tym czasie studiował prace Hegla. W roku 1852 rezygnował ze służby rządowej i przeniósł się do Paryża, gdzie uczęszczał jako wolny słuchacz na uniwersyteckie wykłady, studiując filozofię Comte’a i Spinozy. W 1853 roku otrzymał stopień doktora literatury, broniąc tez z De personis Platonicis i Essai sur les fables de La Fontaine. Współpracował z wydawnictwem Hachette oraz z czasopismami Revue de l’instruction publique oraz Revue des deux mondes. W 1881 wydał dzieło Filozofię sztuki, które jest zapisem wykładów z historii sztuki głoszonych na École des beaux-arts.