Tom II - 1960r., 510s

Tom III - 1961r., 215s

Tom IV - 1962r., 373s

Tom VI - 1964r., 522s

Władysław Czarnecki (ur. 11 czerwca 1895 we Lwowie, zm. 18 lutego 1983 w Poznaniu) – polski architekt, profesor Politechniki Poznańskiej.

Syn kupca Włodzimierza i Zofii Wagner. Do szkoły średniej uczęszczał we Lwowie. W roku 1912 zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. Studia przerwała mu pierwsza wojna światowa. Jako żołnierz austriacki dostał się w roku 1916 do niewoli rosyjskiej. Przez pięć lat przebywał na Syberii. Trafił aż za Krasnojarsk. Z Syberii wrócił dopiero w roku 1921. W roku 1923 ukończył studia i uzyskał dyplom wyróżniony nagrodą państwową. Pierwsza pracę Czarnecki podjął we Lwowie w biurze architektoniczno-inżynierskim „Tries”. W tym czasie poznał swoja przyszłą żonę Janinę Wiśniowską, również architekta. Ślub odbył się 25 kwietnia 1925 roku. We wrześniu wziął udział w konkursie na architekta miejskiego w Poznaniu.