Bohdan Pawłowicz (ur. 2 lutego 1899 w Warszawie, zm. 28 maja 1967 w USA) – polski pisarz, dziennikarz, korespondent wojenny, instruktor harcerski, marynarz, podróżnik, działacz polonijny.

Urodzony 2 lutego 1899 w Warszawie jako syn Kazimierza Pawłowicza, inżyniera ceramika, i Heleny z Jełowickich. We wczesnym dzieciństwie okresowo mieszkał w Dąbrowie Górniczej (1901–03) i w Korwinowie (1903–07), by ostatecznie powrócić do Warszawy.

Od 1912 związany z polskim ruchem skautowym, także członek Organizacji Młodzieży Narodowej. Po maturze, w wieku 18 lat, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Żołnierz Legionów Polskich i Wojska Polskiego, walczył w kampanii 1920 r. w okresie wojny polsko-bolszewickiej. Debiutował w 1923 tomikiem wierszy. W kolejnych latach, do 1935, opublikował 7 powieści, wśród nich powieść dla młodzieży Franek na szerokim świecie, pierwotnie na łamach „Płomyka”, a następnie 5-krotnie wznawianą w wydaniach książkowych. Redaktor „Wychodźcy” (1931), a następnie redaktor rozgłośni Polskiego Radia we Lwowie (PR Lwów), Łodzi (PR Łódź) i Toruniu (PRPR). W 1939 był jednym z pasażerów, m.in. obok Witolda Gombrowicza, pierwszego rejsu MS Chrobry do Ameryki Południowej.