„Godne uwagi jest przyjęcie do analizy tej kategorii naukowej, którą określa się mianem pedagogii, zatem kategorii związanej zarówno z założeniami teoretycznymi, jak i z działalnością praktyczną sprzęgniętą nie tylko z wychowywaniem religijnym lecz także z wychowaniem moralnym (obywatelskim, patriotycznym, społecznym), wychowaniem estetycznym, wychowaniem zdrowotnym, opieką, profilaktyką, terapią – te obszary mają dziś dużą doniosłość w praktyce pedagogicznej. Godne uwagi jest również to, że analizy pedagogiki katolickich zgromadzeń zakonnych ujmowane są zarówno w wymiarze historycznym, jak i w wymiarze współczesności, co powoduje, że recenzowana praca zbiorowa jest użyteczna w poszukiwaniach poznawczych i studiach nie tylko w dziedzinie pedagogiki religii (pedagogiki katolickiej), lecz także w dziedzinie historii wychowania i myśli pedagogicznej, pedagogiki ogólnej, teorii wychowania (moralnego, estetycznego, zdrowotnego) teorii kształcenia (m.in. wychowania intelektualnego), a także pedagogiki opiekuńczej, pedagogiki społecznej, pedagogiki kultury, pedagogiki resocjalizacyjnej, pedagogiki specjalnej. Pedagogie zgromadzeń mające bogate odniesienia historyczne i aktualność współczesną stanowią (stanowić mogą) wartościowe źródła konstruktywnej refleksji w bieżącej pedagogice poszukującej takiej właśnie refleksji w sytuacji rozchwiania, ambiwalencji, niepewności, mgławicowości koncepcji i poglądów, relatywizmu poglądów.” Zrecenzji prof. zw. dr. hab. Stanisława Palki Dzieło niniejsze „jest adresowane do szerokiej grupy odbiorców. Jest to opracowanie przygotowane z wykorzystaniem aparatu naukowego, a równocześnie stanowi rodzaj podręcznika niezbędnego między innymi w dydaktyce prowadzonej na kierunkach pedagogicznych i teologicznych (…). Jest to pierwsze tego rodzaju opracowanie przygotowane – co warto podkreślić, przez grupę specjalistów (…). Z tych też racji dzieło powinno (…) być wprowadzone jak najszybciej jako jeden z podstawowych podręczników, zwłaszcza dla studentów pedagogiki.” Z recenzji ks. dr. hab. Stanisława Dziekońskiego, prof. UKSW