Teksty tego autora cieszą się dużą popularnością wśród czytelników, a na ich ustalenia często się powołują inni językoznawcy. Bo też odznaczają się one bezdyskusyjną merytoryczną kompetencją, rozległym zapleczem erudycyjnym, klarownością wywodu, wreszcie co najważniejsze klasą stylistyczną, czyli potoczystym, pięknym językiem, atrakcyjnym dla każdego odbiorcy. A powstało już ich tyle, że od dawna zasługiwały na utrwalające je książkowe kompendium, przeciwdziałające nieuchronnej ulotności artykułów prasowych. Dlatego z ogromną radością witam przygotowane do edycji książkowej dwa tomy zatytułowane Język niegiętki. Szkice o polszczyźnie (refleksje po dwóch dekadach XXI stulecia).
Ich zawartość ściśle przylega do podtytułu Refleksje po dwóch dekadach. Tak, z pełnym przekonaniem stwierdzam, że dr Maciej Malinowski ogarnął swym zasięgiem badawczym najważniejsze zjawiska leksykalne dwu pierwszych dekad naszego wieku. Najważniejsze, bo zarazem najbardziej nośne społecznie, głośne medialnie, kontrowersyjne, sprawiające poprawnościowe kłopoty, wywołujące zaburzenia komunikacyjne. Ten poznawczo-dydaktyczny walor recenzowanej książki jest jej największą wartością.