Autorzy przybliżają czytelnikom m.in. przejście od Antyku do Średniowiecza, a następnie przyczyny regresu nauk w Średniowieczu i ich erupcję w Odrodzeniu. Uwagę poświęcono również osobom niezwiązanym bezpośrednio z weterynarią – Marsilio Ficino, Goethemu, Paracelsusowi czy Miguelowi Serveto, bez których postęp w nauce, w tym w naukach biologicznych, nie byłby możliwy. Poruszono również zagadnienia związane z etyką i deontologią oraz współczesnymi problemami dotyczącymi ochrony zwierząt i środowiska. Lekarz weterynarii, jako osoba blisko związana ze zwierzętami, powinien odgrywać i na tym polu właściwą rolę. Niepokojące jest to, że kwestie ochrony i praw zwierząt omawiane są najczęściej przez biologów, lekarzy, etyków i bioetyków, ale bez udziału lekarzy weterynarii, a przecież to oni wiedzą w praktyce najwięcej o cierpieniu zwierząt i relacjach człowiek – zwierzę. Autorzy wykorzystali fragmenty swoich artykułów zamieszczonych w czasopismach „Medycyna Weterynaryjna” i „Życie Weterynaryjne” oraz rozdziałów monografi i „Dawna medycyna i weterynaria militarna” (102). Książka adresowana jest przede wszystkim do studentów medycyny weterynaryjnej i lekarzy weterynarii, ale autorzy mają nadzieję, że wzbudzi ona także zainteresowanie miłośników innych dziedzin nauki.